Ik schreeuw
In stilte
En ik loop
Terwijl ik stil sta
Alles om mij heen beweegt
Maar in mij rust de tijd
Terwijl ik tegelijkertijd met de toekomst strijd


Wie ik ben
Wordt voor steeds meer mensen
Een vreemd raadsel
Ik raak mijzelf kwijt in mijzelf
In mijn eigen wereld waarin ik verblijf


Voor een ander speel ik een antwoord
Maar ik blijf in de schaduw staan
Misschien wordt het tijd
Om daar eens uit te gaan?
Moeilijk is het in iedergeval wel
Maar ik zal het licht wel moeten grijpen
Wil ik niet eenzaam en alleen achterblijven


Zwarte sneeuw door mijn ogen
Zwarte sneeuw in mijn blikveld
En het wordt tijd dat ik beken
Dat ik het probleemloze gelukkige wit
Op dit moment even niet ken


Wanneer zal het zwarte sneeuw smelten?