Omsloten
Je hart klopt
in zijn kleine kamer
door de holle ruimte
klinkt je hartslag harder
en onaangenamer
Anders,
als het zwart
de echo in je binnenste
Het klinkt na in je oren
en hard
Het geeft je de ruimte
om dieper lucht te happen
niet meer verstikt
je kracht niet nog
meer laten verslappen
Nu je hand zich
om je pols sluit
het bloed tegen houdt
Het vermoord de huid
Grijze wolken liggen zwaar
in de kamer van het kloppend leven
In het holle lege lichaam
van de afgedreven
Reacties op dit gedicht
| blood gothic: | Zaterdag, mei 07, 2005 22:13 |
| aaah liefste :( dat moet je niet doen ik hou zielsveel van jou, en wil je helemaal niet kwijt! jij=mijn allerliefste zusje! love you with all my heart and soul, my dearest love dikke knuffel!!!! |
|
| artemis: | Zaterdag, februari 12, 2005 20:24 |
| sterkte... mooi geschreven al zou ik bij het laatste woord 'afgedrevene' gebruiken ;) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: traankoe | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||