Leeg hokje

Een klein leeg hokje in mijn hart
Zit daar tussen al die andere hokjes, liefde, pijn en smart
In dat hokje zat vertrouwen, mooi en klein
Ik was zuinig op dat hokje en mocht er best trots op zijn

Mensen kwam ik tegen, die mij boeide
En het hokje met vertrouwen groeide
Het hokje barstte bijna uit elkaar
Zo groot was vertrouwen, hij had het voor mekaar

Maar zo’n groot vertrouwen maakt het hart kwetsbaar
Hij kreeg dingen te verduren, hem veel te zwaar
Zo werd vertrouwen kleiner en kon niet meer stoppen
Was zo gekwetst, kon het niet verkroppen

Vertouwen was weg en had niets achter gelaten
Wat vrienden ook probeerden het kon niet baten
Maar sinds kort begint er weer iets te woeden
In dat lege hokje, naast het grote hokje met woede

Want het hart heeft iemand leren kennen
Zal deze jongen beter zijn en vertrouwen weer laten wennen?
In het hokje, het is daar zo’n lelijke boel
Het is daar getekend en geschaafd, snap je wat ik bedoel

Sorry als ik alle dingen te zwaar weeg
Maar daar in het hokje, het is daar nog zo leeg
Hij doet zijn best en wil weer groeien
Geef ons de tijd, dan zullen we samen weer opbloeien