witte wolk
laat mijn woorden
als strelingen
je,overkomen
zo zacht
als de nacht
ons omhulde
in verstrengeling
innige verbondenheid
intens vervulde
gedachten
en je lachte
naar me
als woorden
die strelen
en nooit vervelen
zo overkwam
mij die nacht
die mij zo vervulde
als strelingen
je,overkomen
zo zacht
als de nacht
ons omhulde
in verstrengeling
innige verbondenheid
intens vervulde
gedachten
en je lachte
naar me
als woorden
die strelen
en nooit vervelen
zo overkwam
mij die nacht
die mij zo vervulde
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Maandag, september 21, 2009 16:18 |
| Mooi zacht voelbaar gedicht Esteban! Waar zit je, ik mis je lief mens! Zie dat jij ook veel van je gedichten er hebt afgehaald! Veel liefs van mij, fijne dag, dicky |
|
| Lily May Parker: | Donderdag, maart 20, 2008 10:50 |
| mooi pareltje geweven in woorden liefs Lily May xxxx |
|
| sunset: | Zondag, februari 13, 2005 12:32 |
| Mooi, heel voelbaar mooi (al mocht het iets meer aandacht gekregen hebben bij de uitwerking). Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: esteban | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 13 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||