Het onweer
genietend onder een parasol
de zon steekt nog een tandje bij
het is een zalig "dolce far niënte"
een zwarte lijn achter de horizon
komt dreigend naderbij en verkondigt
het einde van de warme lente
zware zwarte wolken rollen aan de kim
gevaarlijk wentelend draaiend, dreigen
wind steekt op blaast gierend gejaagd
draagt parasol zelfs takken en twijgen
het wolkengewelf zweept blitse flitsen
verdrijft de laatste zonnestraal
het stormend geweld is al begonnen
dit wordt boom en loof fataal
al van ver gaat hij zijn krachten ontplooien
schreeuwt en brult met zijn gezel
wil met de creaturen zijn spelletje spelen
dit is tyfoon's gevaarlijk spel
hij jaagt poseidon's paarden
en laat ze rennen om het hardst
hun hoeven vertrappelen schuren vonken
de hemel is nu op zijn zwartst
bliksemschichten doorklieven het duister
nu bewijst hij de wereld zijn kracht
sidderend beeft de aarde op haar grondvest
hij is nu heer en meester en aan de macht
zijn bulderende stem boezemt ontzag
laat in angst iedereen schuilen
de hemelsluizen worden geopend
het giet in riviren beken en kuilen
zo snel als het onweer gekomen was
verdwijnt het uit de lucht
opgelucht ademend en tevreden
oef !! nu nog een laatste
zucht
de zon steekt nog een tandje bij
het is een zalig "dolce far niënte"
een zwarte lijn achter de horizon
komt dreigend naderbij en verkondigt
het einde van de warme lente
zware zwarte wolken rollen aan de kim
gevaarlijk wentelend draaiend, dreigen
wind steekt op blaast gierend gejaagd
draagt parasol zelfs takken en twijgen
het wolkengewelf zweept blitse flitsen
verdrijft de laatste zonnestraal
het stormend geweld is al begonnen
dit wordt boom en loof fataal
al van ver gaat hij zijn krachten ontplooien
schreeuwt en brult met zijn gezel
wil met de creaturen zijn spelletje spelen
dit is tyfoon's gevaarlijk spel
hij jaagt poseidon's paarden
en laat ze rennen om het hardst
hun hoeven vertrappelen schuren vonken
de hemel is nu op zijn zwartst
bliksemschichten doorklieven het duister
nu bewijst hij de wereld zijn kracht
sidderend beeft de aarde op haar grondvest
hij is nu heer en meester en aan de macht
zijn bulderende stem boezemt ontzag
laat in angst iedereen schuilen
de hemelsluizen worden geopend
het giet in riviren beken en kuilen
zo snel als het onweer gekomen was
verdwijnt het uit de lucht
opgelucht ademend en tevreden
oef !! nu nog een laatste
zucht
Reacties op dit gedicht
| wilhelm janssen: | Maandag, februari 14, 2005 18:02 |
| Bedankt hiljaa, leuk dat even voorbij kwam en dit las groetje willy |
|
| hiljaa: | Maandag, februari 14, 2005 15:20 |
| parasol aan de horizon, kim begint te flitsen, krachtige paarden in t'duister met ontzach en tevreden! zeer mooi ! knufliefs--hiljaa-- |
|
| wilhelm janssen: | Maandag, februari 14, 2005 11:27 |
| bedankt "sunset" voor jouw opbouwend commentaar groetje willy |
|
| sunset: | Maandag, februari 14, 2005 11:08 |
| Prachtig beeldend neergezet. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wilhelm janssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||