Roos
Roos
In het kaartje stond echt mijn naam,
de naam die niemand anders wist.
Ik was het echt,
niemand had zich vergist.
Ik had daar perplex gestaan,
hij nam snel weer de benen.
Ik stond daar nog, nu met dat ding,
waarom nam hij nu de benen?
Hij dacht dat hij schaamte zou voelen,
maar ondertussen was ik degene,
die tegen iedereen niets kon zeggen
van de gene.
Nu staat hij in een vaasje,
zorgvuldig door hem uitgekozen.
We zitten in samen in de kamer;
twee rozen.
In het kaartje stond echt mijn naam,
de naam die niemand anders wist.
Ik was het echt,
niemand had zich vergist.
Ik had daar perplex gestaan,
hij nam snel weer de benen.
Ik stond daar nog, nu met dat ding,
waarom nam hij nu de benen?
Hij dacht dat hij schaamte zou voelen,
maar ondertussen was ik degene,
die tegen iedereen niets kon zeggen
van de gene.
Nu staat hij in een vaasje,
zorgvuldig door hem uitgekozen.
We zitten in samen in de kamer;
twee rozen.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, februari 14, 2005 21:25 |
| wie zeer behoedzaam toenadering zoekt, slechts even in je ruimte thuis om iets aan je te brengen, kan veel om je geven. groetje, hans |
|
| black cat: | Maandag, februari 14, 2005 16:37 |
| Ik vind hem wel leuk hoor. liefs dieuwy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: guinevere | 
|
|
| Gecontroleerd door: 260580 | ||
| Gepubliceerd op: 14 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||