Een traan..
Een traan loopt over mijn wang
Om vervolgens op de grond uiteen te spatten
Dit is niet wat ik nu
Als verdriet zou kunnen opvatten
Dit is geen verdriet
Het is doodgaan
Een stukje van mijn hart
Is ver weg hiervandaan
Zal dat deeltje nog terugkeren?
Zal het gat ooit gevuld zijn?
Zal ik straks weer tot leven komen?
Want dit doet me zoveel pijn..
15 februari 2005
Nienke
Reacties op dit gedicht
| *** Zilver ***: | Dinsdag, februari 15, 2005 19:23 |
| ja meisie dat hartje wordt gevuld maar sta er dan ook voor open he;) liefs en xxx zilver |
|
| Raira : | Dinsdag, februari 15, 2005 17:04 |
| klinkt allemaal heel erg verdrietig maar het kan zeker veranderen naast de traan ligt de lach naast verdriet geluk alles op zijn tijd ook voor jou sterkte liefs Raira |
|
| Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 15, 2005 16:58 |
| Kop op meid. Denk eens aan jezelf. Denk positief, al zal dat altijd niet meevallen. Het verleden kun je toch niet meer veranderen. Fijne avond voor straks. Liefs, Peter. |
|
| Maya Sigui: | Dinsdag, februari 15, 2005 15:59 |
| (beloofd?) | |
| Maya Sigui: | Dinsdag, februari 15, 2005 15:57 |
| Ik vul het allerkleinste beetje graag op met een misplaatste glimlach (al is verdriet verleidelijk.. let´s do this shit together ;) kus! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nienke18 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||