meer willen dan mijn wil...
ik verwacht zo veel van mezelf,
ik wil en kan altijd beter,
dat ik mezelf niet meer zie staan,
een hopenloos iemand,
dat de weg niet meer weet,
en alles is verloren,
dwalend loop ik door de straten,
kijk elk huis naar binnen,
zo gezelig dat het er is,
tel alle huizen af,
de straten komen maar geen einde aan,
daar zit ik op een bankje,
in de stilte,
kijkend naar volle maan,
het begin is geweest,
het einde moet nog komen,
ik weet niet wat ik meot doen,
laat ik maar het beste hopen...
Reacties op dit gedicht
| Senthi: | Woensdag, februari 16, 2005 00:12 |
| Het beste hopen...dat is een goede! Die ga ik onthouden, voor als ik zelf eens op een bankje naar de maan zit te kijken.. Liefs, Senthi | |
Over dit gedicht
| Auteur: lufsnoes21 | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 15 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||