Wolken granieten gruis
knisperende kreun van verbrande bladeren
stijgt zachtjes
door de
lucht
verstikkende dreun van donder
verstomd langzaam
in haar
vlucht
LUISTER
waarheid
zo breekbaar
balanceert voorzichtig
een berg op het puntje van een spelt
wat
is het
leven waard
als geluk niet langer geldt
voor sommige schijnt het bestaan
bijna een
onverdiende
straf
zijn ze in de stille dood
misschien dan
beter
af?
NEE
ik
verpulver
die gedachten
tot wolken granieten gruis
is
dat werkelijk
de waarheid
bouw ik liever op stevige leugens mijn huis
Reacties op dit gedicht
| SuperKomet: | Zondag, maart 06, 2005 14:05 |
| Filosofie, inderdaad... Hier zit heel wat in om over na te denken. Bovendien is het ook mooi geschreven. Sterk gedicht. |
|
| *JoYce*: | Donderdag, februari 17, 2005 11:15 |
| Dit gedicht blijft mooi, met of zonder spelfout.. Heel mooi ! (Zoals al je gedichten..) |
|
| Nienke: | Woensdag, februari 16, 2005 17:46 |
| wow heel mooi.. Maar tog vind ik niet dat je moet liegen, daar doe je jezelf en anderen alleen maar verdriet mee op den duur Kus Nienke |
|
| Fri..: | Woensdag, februari 16, 2005 16:22 |
| mooi mil, geeft niet van die spelfout doe ik ook zooo vaak :P Liefs, Frida |
|
| milamber: | Woensdag, februari 16, 2005 09:14 |
| sjiiiit.......jammer van die spelfout, grr, njah nooit mijn sterkste kant geweest =P | |
| sunset: | Woensdag, februari 16, 2005 08:03 |
| Sterke gevoelsvertolking. Waard om meer dan eenmaal gelezen te worden. Liefs / sunset |
|
| wijnand.: | Woensdag, februari 16, 2005 00:47 |
| knap gedicht | |
| -- Calimero --: | Woensdag, februari 16, 2005 00:35 |
| heeeeeeel mooi geschreven... Liefs Patries |
|
Over dit gedicht
| Auteur: milamber |  
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||