Rapper, rapperst.
(Lees repper, reperst)

Ied’re morgen gaat de wekker
Soms baal ik dan als een stekker
En denk over de nieuwe dag
Dat hij van mij gestolen mag.
Ik sta op en metterwijl
Sta ik op het ijskoud zeil
Ik schrik me rot, weet je wel
En spring bijna uit mijn vel.
’t Is nog vroeg, een grauwe nevel
Bedekkend nog de donk’re hemel.
Ik pak de krant voor het nieuws van heden
En wat ik lees er zijn mensen overleden.
Velen mocht ik overleven,
Dat is toch een leuk gegeven.
De mist trekt op en komt het zicht er
Zo wordt het allemaal wat lichter.
Velen nemen oud afscheid van het leven
En denk ik, dan heb ik nog wel even.
Dan komt de zon en zonder hinder
En wordt het balen al wat minder.
Plots onttrekt de zon zich aan het volk,
Passeert een grote donkere wolk.

Is dat misschien de symboliek
En raak daardoor dan in paniek?
Komt een zuster om mij te wassen
Ook de toiletgang, poepen, plassen.
Daarna komt er nog iemand even
Om mij een injectietje te geven.
De apotheek een pak, haast niet te tillen
Met pakken luiers, poeders, pillen.
’s Middags nog zuster Verlinden
Om mijn benen te verbinden.
Tweemaal per week, een uur of acht,
Wordt het diepvriesmaal gebracht.
De TV is weg, dat spijt me zeer
Maar mijn ogen willen ook niet meer.
Mijn oren zijn ook vreselijk slecht
Dus horen doe ik ook niet echt………..
Langzaam openen zich mijn pupillen,
Denk zou ik dat eigenlijk wel willen?
Wat ligt er voor mij in nog ’t verschiet,
Ik weet het niet, ik weet het niet, niet, niet.
Maar wat het leven nog mag schenken:
Daar wil ik nu nog niet aan denken.

han janzen   12-’04