Carcasme
Eindelijk gaat het licht op groen
en fiets ik met volle kracht
door de voorruit
De donkere smaak van het asfalt
hangt achterin mijn keel
en wil er niet uit
Een warm dieprood laken
kruipt onder mij vandaan
Het voelt niet erg goed
En ik probeer het tevergeefs nog om mij heen te slaan
Ik voel een hand op mijn hoofd
En een steek in mijn arm
"Het komt wel goed" word me beloofd
Maar dat laat me nu vrij warm
De ironie van het sterven
Ligt vaak net om de hoek
Net als het rood verven
Van een scharlaken doek
Reacties op dit gedicht
| BloodElf: | Woensdag, februari 16, 2005 16:17 |
| Ik wou net zeggen ik snap het niet, hoe kan u humeur ineens zo omgeslagen zijn. maar het zijt duidelijk! Hip ;) |
|
| Oorlam: | Woensdag, februari 16, 2005 16:09 |
| :)) gelukkig je reactie hieronder, ik spuugde bijna mijn soepje uit:))) | |
| Marble: | Woensdag, februari 16, 2005 15:48 |
| Een kleine noot voor de nu diepgeschokten onder ons: dit is slechts een uiting van mijn bevindingen op het gebied van woordspelingen, het is niet gebasseerd op de werkelijkheid, in zekere zin. "...en een kleine grijns bleek extreem moeilijk te verbergen." |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marble | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||