De dood lag lang al op de loer,

Ik bad en bad, maar het hielp geen moer.

☺☺☺☺☺

We missen hem nog iedere dag,

Zijn aanwezigheid, zijn gulle lach.

Hij viel voor weet ik veel wat,

Wij vielen in een heel zwart gat.

☺☺☺☺☺

Je was een kerel uit één stuk,

Maar nu niet meer na het ongeluk.

☺☺☺☺☺

Ik lapte schoenen, zwart en paars;

Nu lap ik alles aan mijn laars.

☺☺☺☺☺

Heel wat stof heb ik gewist,

Nu ligt mijn stof in deze kist.

☺☺☺☺☺

Zo maar was het gedaan en hoe,

Je kon zelf niet eens beslissen.

De werkdruk neemt gigantisch toe:

Kerel, wat zullen wij je missen.

☺☺☺☺☺

De Heer nam tot zich mijn geliefde

Bleef bij mijn smeken, stok stok doof.

Hij zei dat het hem nu beliefde.

Bij mij heerst nu toch ongeloof.

☺☺☺☺☺

Als er een almacht al bestaat,

Beschikkend over dood en leven,

Dan heeft Hij nu een fout gemaakt,

Kan Hem dit nooit vergeven.

☺☺☺☺☺

han janzen 1999.