Jij koestert je duivels......
Jij koestert je duivels als zwarte diamanten
Vergaard op een bed van bloedrood satijn
Een duistere ridder, bewust van zijn krachten
Verdwaald in illusie en schijn.
Gevangen
in een spiegelpaleis van zelfhaat
is lust je reden
'Liefde' je wapen
Angst je prooi
Op het toneel,
een slagveld, achtergelaten, gebroken zielen
Eeuwig in gevecht,
onbereikbaar voor helende krachten
zal jou eenzame ziel nooit echt gelukkig zijn.
Vergaard op een bed van bloedrood satijn
Een duistere ridder, bewust van zijn krachten
Verdwaald in illusie en schijn.
Gevangen
in een spiegelpaleis van zelfhaat
is lust je reden
'Liefde' je wapen
Angst je prooi
Op het toneel,
een slagveld, achtergelaten, gebroken zielen
Eeuwig in gevecht,
onbereikbaar voor helende krachten
zal jou eenzame ziel nooit echt gelukkig zijn.
Reacties op dit gedicht
| Mindy broeders: | Donderdag, februari 17, 2005 19:10 |
| mooi... | |
| Fri..: | Donderdag, februari 17, 2005 18:19 |
| ook deze is zeer mooi liefs, Frida |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Naid | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 17 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||