In de koudste winter
Van je leven
Is jouw spiegel nog alleen
Een bevroren meer
Gebleven
Waar dansende tijdswijzers
Rimpels schaatsen in
Je gelaat die dan nog meer
Sneeuwwit wordt
Met sporen
Rond de ogen van
Verhongerde kraaien
Die de laatste kruimels uit
Je bevroren pupillen
Paaien.
En je weet dat
Nog voor de nieuwe
Lente aandringt
De zon van deze aarde
Je beeld dodelijk
Zal hebben
Verminkt.
Alleen dit water richt
De meeste schade aan
Onder de vorm van een
Ontdooide
Traan.
SuperKomet: | Zaterdag, februari 19, 2005 18:40 |
Weer een meesterlijk kunstwerk. I rest my case. | |
Hans Winter: | Vrijdag, februari 18, 2005 21:20 |
* lang was je weg toen ik het ging zien, herinnerd ben je niet het laatste, maar vooral daarvoor, de tijd van leven dat het goed was, jij op je best en ik daar ten leste van het kijken. * groetje, hans |
|
guinevere: | Vrijdag, februari 18, 2005 16:15 |
ben er stil van... ontzettend mooi verwoord... liefs roosjuh |
|
hiljaa: | Vrijdag, februari 18, 2005 10:42 |
winters tijdswijzer! zeer mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
sunset: | Vrijdag, februari 18, 2005 08:11 |
Prachtige poëzie. Hier heb ik van genoten serge. Liefs / sunset |
|
Fri..: | Vrijdag, februari 18, 2005 00:26 |
De zon zal in vorm van liefde die traan doen weggaan en meren van eenzaamheid langzaam op doen gaan in een prachtige zonsopkomst Goedenavond Serge:) Deze is ook al mooi, precies goed neergezet lijkt mij, zit een goed ritme in Fijne nacht, dat de dromen hun pracht maar weer laten zien. Dag lieve Serge Frida |
|
Auteur: sergev2005 | ||
Gecontroleerd door: bieke | ||
Gepubliceerd op: 18 februari 2005 | ||
Thema's: |