Die mysterieuze belg
Er was eens een manneke uit het zuiden,
Die de klokken op scherpenheuvel hoorde luiden.
Hij dacht altijd iedereen te kunnen helpen,
Door de psychische verwondingen te stelpen.
Maar of hij zo zijn eigen wonden verzacht?
Dat is misschien wat hij dacht?
Natuurlijk doet hij ook alsof het zo is,
Maar toch is er iets wat ik mis.
Ik zie hem denken,
Maar ik weet niet wat,
Hij bewaakt zijn gedachten als een schat.
Nu weet ik dat ik me niet vergis,
Hij mist het vertrouwen,
Het lef om weer van iemand te houden.
Maar het komt weer goed,dat weet ik zeker,
Want hij is iemand met persoonlijkheid,
En op de juiste tijd komt hij met de waarheid.
~~Lianne~~
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Shaumelia | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||