Onder leugens gebukt..
Ik moet het kunnen zien
of voor altijd mijn ogen sluiten
Leren leven met de leugens
nooit meer de waarheid uiten
mijn hart gaan verdringen
eeuwig he tzwijgen opleggen
De geluiden voor altijd verbannen
en nooit meer wat zeggen
De verdoemde grond kussen
ademen van de vervuilde lucht
Leven met het gevoel
van eeuwig op de vlucht
Eens weer vrede met mezelf sluiten
verder gaan, zover het lukt
Al ben ik bang dat ik nooit ver zal komen
zo zwaar onder leugens gebukt
Reacties op dit gedicht
| Raira : | Vrijdag, februari 18, 2005 18:30 |
| leugens herkennen de waarheid en daar kunnen ze niet tegenop...op den duur weer sterk verwoord.. p.s hoop dat je verkoudheid snel weer over is trouwens beterschap liefs Raira |
|
| Kuijlemans F.: | Vrijdag, februari 18, 2005 15:34 |
| .. herkenbare woorden brengen de hoop van waarheid.. Maar je hebt gelijk, de leugen dient de mens. De ongezegde waarheid maakt hem zwak. Mooi, |
|
| Psych: | Vrijdag, februari 18, 2005 15:12 |
| gevoelig geschreven,mooi,,,liefs,,,elze,,, | |
| guinevere: | Vrijdag, februari 18, 2005 12:27 |
| mooi... liefs roosjuh |
|
| LizDichter: | Vrijdag, februari 18, 2005 12:25 |
| Het leven is een grote leugen maar lang niet alles... je moet er alleen achter komen wat echt is Mooi gedaan! Liefs, |
|
