Niemand.
Met schouders opgetrokken
terwijl ze wou dat ze verdween
tot een klein stofje op de grond
zit ze daar zo alleen
Met een dappere glimlach op het gezicht
waar elke onbenul door heen kijkt
omdat ze veel liever huilen wil
omdat alles zo hopeloos lijkt
Maar niemand die een hand uitsteekt
om even haar angsten weg te strelen
of om haar even te steunen
even in haar verdriet te delen
Alles is stil
en koud om haar heen
en alles vervaagd
ze is alleen
Dus staat ze op om weg te lopen
om de realiteit te ontvluchten
het liefst om nooit meer terug te komen
Niemand die merkt hoe haar huid gilt
en haar wonden dan eindelijk huilen
niemand die merkt dat de toiletten
haar manier zijn om te schuilen
Niemand wil het zien ook,
niemand wil toegeven
dat zij het waren
die haar niet het recht gaven
echt te leven...
Reacties op dit gedicht
| White Nightmare: | Zaterdag, februari 19, 2005 16:18 |
| mooi geschreven.. maar toch, ik vind 'niemand' zo.. zo.. niemand. niemand is niets. kan jij je voorstellen dat er niets is? ik niet.. zelfs niet in het donkerste plaatsje. knuf |
|
| soulsister: | Vrijdag, februari 18, 2005 21:14 |
| om stil te worden,knap geschreven | |
| Fri..: | Vrijdag, februari 18, 2005 20:37 |
| wauw..dit maakt me wel erg stil weer doet me ergens herinneren aan mezelf, eerst Liefs, en knuffel Frida ps: nog bedankt voor de mooie liedjes |
|
| life~in~every~breath~: | Vrijdag, februari 18, 2005 19:28 |
| wauw... ben geraakt door je woorden..heel mooi geschreven.. liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Sugared_Placebo | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 18 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||