Geen limerick
ik ben beland in het klooster zonder huwelijks schat
gebracht hier door een zenuwgestel dat faalde
benen die als de wind dit lichaam voortbewogen
zijn iets te vroeg met pensioen gegaan
de populaire tante die ik eens dacht te zijn
is voor de wereld, nichten, neven al vergeten.
alsof met zenuwen en benen het brein ook is versleten
mijn ongewilde isolatie geeft me tijd te reflecteren.
waar ik participeerde in familie feesten
en weet dat feesten worden voortgezet.
ontwaar dat niemand mijn afwezigheid bemerkt
ik dood verklaard ben en allang tot as verwerkt
dus mediteer ik, maak me voor mezelf belangrijk
mijn klooster is niet ongezellig, al voel ik me alleen.
met boeken en muziek weet ik me te vermaken
al mis zo nu en dan het welterusten en het goede morgen
het is geen troost, ik ben gewoon aan het constateren
dat vijf en vijftig plussers die geen bejaarden willen zijn
voor hen blijft toch de zandloper zich langzaam legen.
de samenleving zal ook hen vergeten mettertijd
gebracht hier door een zenuwgestel dat faalde
benen die als de wind dit lichaam voortbewogen
zijn iets te vroeg met pensioen gegaan
de populaire tante die ik eens dacht te zijn
is voor de wereld, nichten, neven al vergeten.
alsof met zenuwen en benen het brein ook is versleten
mijn ongewilde isolatie geeft me tijd te reflecteren.
waar ik participeerde in familie feesten
en weet dat feesten worden voortgezet.
ontwaar dat niemand mijn afwezigheid bemerkt
ik dood verklaard ben en allang tot as verwerkt
dus mediteer ik, maak me voor mezelf belangrijk
mijn klooster is niet ongezellig, al voel ik me alleen.
met boeken en muziek weet ik me te vermaken
al mis zo nu en dan het welterusten en het goede morgen
het is geen troost, ik ben gewoon aan het constateren
dat vijf en vijftig plussers die geen bejaarden willen zijn
voor hen blijft toch de zandloper zich langzaam legen.
de samenleving zal ook hen vergeten mettertijd
Reacties op dit gedicht
| Roelie Kuilder: | Zaterdag, februari 19, 2005 11:59 |
| De zandloper van het leven gaat maar in een richting. Desalniettemin geniet ik, werk ik en maak er het beste van. Dank jullie voor de reacties. H.G. R |
|
| Will Hanssen: | Zaterdag, februari 19, 2005 10:55 |
| Een zandloper kun je omdraaien.....en ja, je bent net zo belangrijk als je zélf vindt.... Mooi geschreven hoor Roelie, ik heb het graag gelezen.. Liefs, Will |
|
| sunset: | Zaterdag, februari 19, 2005 09:33 |
| Prachtig neergezet. Maar ... laat men (ben ook een vijf en vijftig plusser) ons maar vergeten, wij vergeten onszelf niet. En daar komt het uiteindelijk toch opaan, niet? Liefs (en knuf) / sunset |
|
| hiljaa: | Zaterdag, februari 19, 2005 08:19 |
| uit het hart geschreven dat is zeker! knufliefs--hiljaa-- |
|
| PeterdB: | Zaterdag, februari 19, 2005 00:46 |
| Inderdaad, niet zo vrolijk als een limerick maar wel vanuit het hart denk ik. Morgen een fijne dag Roelie! | |
| Raira : | Zaterdag, februari 19, 2005 00:26 |
| ik wens je ook een welterusten en morgen een heerlijke nieuwe dag en hoop toch dat het niet zo heftig is als dat het hier staat maar begrijp de boodschap wel liefs raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roelie Kuilder | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||