Mijn vleugels uitgespreid....
Ik zal vliegen,
hoog in de lucht
Even ademhalen
Even opgelucht
Denken over mijn leven,
denken over de pijn
Genieten, even zweven
Vliegen is zo fijn
Mijn vleugels uitgespreid,
neerkijkend op mijn leven
Ver weg en heel wijd,
mijn lichaam aan het beven
Waar ik zal landen,
dat weet ik nog niet
De gedachte doet me watertanden,
de vlucht in't verschiet
hoog in de lucht
Even ademhalen
Even opgelucht
Denken over mijn leven,
denken over de pijn
Genieten, even zweven
Vliegen is zo fijn
Mijn vleugels uitgespreid,
neerkijkend op mijn leven
Ver weg en heel wijd,
mijn lichaam aan het beven
Waar ik zal landen,
dat weet ik nog niet
De gedachte doet me watertanden,
de vlucht in't verschiet
Reacties op dit gedicht
| watersun: | Woensdag, maart 30, 2005 20:04 |
| ... neem me mee ... prachtig ik voel jou gedicht als ik het lees |
|
| Boudaatje: | Zaterdag, februari 19, 2005 20:23 |
| Mooi gevoelig geschreven. liefs |
|
| sunset: | Zaterdag, februari 19, 2005 09:35 |
| Prachtig beeldend,toekomstverlangend, hopend dit. Liefs / sunset |
|
| Raira : | Zaterdag, februari 19, 2005 00:22 |
| Vlieg maar, maar kom wel weer met beide benen op de grond... heel mooi verwoord en deze gevoelens heb ik ook wel eens heerlijk even alles achterlaten en op je eigen lebven neerkijken maar dan wel zorgen dat je het daarna weer oppakt liefs trusten Raira |
|
Over dit gedicht
| Auteur: zwartwitje | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||