Laat me leven en dood zijn. Hoe toepasselijk ook, wie zal me volgen. Ik kan niet zijn wat jij wenst te zijn, wat ik wou zijn, wat ik nimmer zal zijn. Laat me geneugten beleven die anders zijn dan jouw denken en verschillend zijn van jouw streven. Laat me leven, niet langer meer onder het juk van jouw liefde en misplaatstheid. Overgaan tot aanhankelijkheid en strijdend met verhankelheid. Omdat smachten gelijk is aan streven voor jou, is het denken gelijk aan jou. Is mijn bron van schrijven gericht naar jou. Nimmer voelde ik mij zo verlaten, dan nu ik naast je leef. Ik trachtte mezelf te verstaan, mijn verlangens naar normaalheid en leuke dingen. Ik wil jou naast me in alle stilte en normaalte; Ik wil je warmte voelen en doch wil ik geen liefde Want liefde is medelijden, doch de jouwe voor de mijn. Misplaatst onder de zon in de hemel. Net als de aarde misplaatst is in het heelal, is mijn liefde misplaatst voor jou. Waanzin, de clown of de leider, waanzin in alle verlatenheid.
IS dit een gedicht of niet? Haha tracht maar en smacht maar