De dood kent me bij naam..
De dood kent me bij naam
en zingt me 's nachts in slaap
Verteld me verhalen maar
zegt niets over een schaap
Zoals jij dat vroeger deed en
probeer het niet te vergeten
Maar sprookjes zijn verstoord
helaas al lange tijd geleden
Klaasvaak komt niet meer langs
de grote reus vergat mijn raam
Ik wachtte en het besef viel zwaar
enkel de dood kent me bij naam
Reacties op dit gedicht
| [La Dreamer]: | Zondag, februari 20, 2005 13:12 |
| luister na Raira.. meer als dat kan ik niet zeggen.. :) super mooi gedaan.. kop op :) knuff |
|
| Nienke: | Zondag, februari 20, 2005 12:57 |
| Ik ben het met sunset eens; de dood kent ieder van ons bij naam, maar weet de tijd niet.. En Raira spreekt inderdaad zeer wijze woorden.. Kom op Manja, leef je eigen sprookje, het loopt goed af! Kus Nienke |
|
| Rien de Heer: | Zondag, februari 20, 2005 12:50 |
| Wijze woorden van Raira waar ik me alleen maar bij kan aansluiten. Groetjes, Rien. |
|
| sunset: | Zondag, februari 20, 2005 11:31 |
| De dood kent een ieder van ons bij naam. Alleen de tijd weet hij niet. En eigenlijk, net als de grote reus, klaas vaak is hij meer vriend dan vijand. Diep, om bij stil te staan gedicht. Liefs / sunset |
|
| winterklaas: | Zondag, februari 20, 2005 10:22 |
| winterklaasvaakje nodig? |
|
| Raira : | Zondag, februari 20, 2005 09:31 |
| Ik zal je een sprookje vertellen het is ochtend maar voor het nacht wordt zal er een stem spreken de stem van leven de galm van liefde de waarheid die voor iedereen bestemd is die zelfs de dood zal breken want die stem kent het verhaal van een hart die is gekwetst en niet meer weet dat het kind diep van binnen zelf de kans heeft om uit te breken haar eigen sprookjes mag beleven alle personen om haar heen mag uitdagen om mee te |
|
| Tim Mooij: | Zondag, februari 20, 2005 02:15 |
| hmm hard en zo laat nog... hoe heet je? :) that makes death and me than grt T/AE |
|
| flores: | Zondag, februari 20, 2005 01:51 |
| Pijnlijk verwoord hoor..Vroeger is nu eenmaal niet de tegenwoordige tijd. Maar missen doen we het allemaal wel, de fantasieen, het was zoveel leuker toen.. Nu gaan we slapen en that's it.. Vond dit gedicht rakend geschreven en zeer herkenbaar.. Het voelt altijd alsof je een stuk kind zijn moet missen.. Maar het kind zit nog steeds in een ieder van ons hoor, zij het op een andere manier.. Veel liefs, en nogmaals: MOOI. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||