Ga het niemand uitleggen...
Wanneer ik daar zo zit...
Gaan zinnen langs me heen, Gaan woorden verloren...
Is het omdat ik me echt niet goed voel... Of is het omdat ik ze niet wil horen...
Zo veel momenten op een dag dat ik dat heb...
Niet weten wat ik nou echt voel, niet weten wat ik wil voelen...
Kon ik het iedereen maar duidelijk maken, duidelijk maken wat ik met al deze zinnen bedoel...
Maar dat kan ik niet, en wil ik ook niet...
Nooit zullen jullie het kunnen snappen zoals ik dat doe...
En dat hoeven jullie ook niet, want ik geef hier toch niet aan toe...
Pas als je het belangrijkste uit mijn leven bent...
Geef ik toe... En wil ik je alles uitleggen...
Omdat ik weet dat je me niet anders gaat zien... Geen andere dingen gaat doen en zeggen...
Ik hoop dat dit je dan zal laten zien hoeveel je voor me betekend...
Jij zal ook de enige zijn die dit gedicht zal snappen... Kan begrijpen wat ik met die zinnen bedoel...
Want jij bent de enige, die weet hoe ik me ECHT voel...
~Just don't know how to thank you~