Nachtgedachtenschemering
de schemering
kraakt in de voegen van het koude huis
en de traptreden vechten terug
in een vertwijfelde weg naar boven
en het hart met inmiddels ogen in haar rug
weet niet meer wat ze kan en wil geloven
als het linkerbeen verstijft
terwijl de rechter al aan't rennen is
en de schaamte zo alleen daar achterblijft
in de leegte van een betraan-oogt groen gemis
staat ze breekbaar bovenaan de zolder
alleen en in een witte nachtjapon
het meisje
dat niet anders kon
niets meer om onschuldig van te dromen
wat een vader heette was een beest
de schemering kan op dag of nacht uitkomen
maar hoe dan ook het is een van die twee dan altijd al geweest
...
Reacties op dit gedicht
| Het Gejefte: | Vrijdag, maart 11, 2005 18:21 |
| ik blijf sprakeloos AE, je houdt me stil... | |
| Kuijlemans F.: | Maandag, februari 21, 2005 18:21 |
| ..De inhoud is hier inderdaad de kunst.. | |
| Kuijlemans F.: | Maandag, februari 21, 2005 18:18 |
| Jaja, u ook bedankt.. Maar om nog even terug te komen. Laat ik me niet wagen of het nu wel of niet gemakkelijk is deze gevoelens zo direct op het papier te zetten. Waarlijk, ik geloof dat ik daar meer moeite mee zou hebben dan het vertalen van het lied van de 18 doden. Maar ik heb het inderdaad over de stijl. Een gedicht moet er uit springen, uniek zijn tegenover mening en verstand. Uniek tegenover alle andere gedichten. Wanneer ik een gedicht lees, en lees dit als een mening, |
|
| Kuijlemans F.: | Maandag, februari 21, 2005 13:36 |
| Ja, ik was een tijdje in gebreken maar ben nu weer terug! Je bent erg persoonlijk bezig op het moment. Ik ben toch meer de man van verbloemingen en hogere poezie. Niet te duidelijk je sores laten door schemeren, dan krijgt het de karakter van een dagboek. Begrijpelijk maar de charmes ontbreken die van gedichten moeten stralen.. Desalniettemin, nu u zich in deze spiraal bevindt is uw woordkeus het schouderklopje waard! Met dank F. |
|
