steek in de rug
Een winterdepressie ingeschoten
overmoedig, onverhoeds
Ik ben te onbezorgd geweest
dacht dat mijn vrezen waren gevreesd
dat ik het deze keer werkelijk zonder
- duidelijk zichtbare - littekens
had weten te volbrengen
Dat ik de stoutste en dierbaarste
herinneringen van ons
nu toch echt aan de wilgen kon hangen
Maar als een steek in de rug
Komt die pijn plots weer terug
een moment van ondraagbaar verlangen...
Reacties op dit gedicht
| mark alexander: | Dinsdag, februari 22, 2005 17:25 |
| Hee wow..'dat mijn vrezen waren gevreesd', mooi hoor... | |
| sunset: | Dinsdag, februari 22, 2005 12:26 |
| Dit is voelebaar verwoord. En heel, bijna overduidelijk. Alsof wij niet vandaag deel uitmaken van morgen, maar ook van gisteren. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: boemerangkind | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||