~*Koud en kil*~
Zo licht als een sneeuwvlokje
Zullen mijn zorgen ooit zijn
ZOnder angst
Zonder pijn
Zo zwaar als een sneeuwstorm
Mijn haat voor jou
Kwaadheid wat door mijn aders stroomt
Als vergif
Zo als de zon doorbrak
Werd ik altijd blij
Als ik jou zag
Zo als de donder bij onweer
De knal van onze ruzie
Ik hoef je niet meer
Je doet me toch alleen maar zeer
De winter gaat langzaam voorbij
Toch kan ik niet ontdooien
Jij hebt me in ijs verandert
Wat je nu nog van mij krijgt
Is mijn blik, koud en kil
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ~*Monique*~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||