en niemand met mij ...
stem worstelt en schreeuwt
misvormde woorden
iedere letter geankerd in angst.
schuld schrijft beloften
die pijnlijk gaan zwijgen
als fouten niets leren
wat heeft dan nog zin?
helpende handen
zijn niet te verdragen
bedoeling ontgaat mij
geen andere kans
alleen ik kan hier kiezen
en niemand met mij
Reacties op dit gedicht
| Peter van der Linden: | Dinsdag, februari 22, 2005 21:37 |
| Het leven kan soms zo moeilijk zijn. Liefs, Peter. |
|
| hiljaa: | Dinsdag, februari 22, 2005 19:42 |
| helpende handen hé! waar zijn zij? knufliefs--hiljaa-- |
|
| hiljaa: | Dinsdag, februari 22, 2005 14:48 |
| een hele verwerking hé knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 22, 2005 14:37 |
| Zo is dat. En dat te weten, dat is een hele grote stap voorwaarts. Mooi neergezet hoor. Liefs / sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Innerchild |  
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||