geen hoop meer
Het vage maanlicht
Omvangt haar ogen
Die met bloed doorlopen zijn
Geen tranen meer
Enkel nog bloed
Dat over haar wangen stroomt
Ze wil het geluk voelen
Met heel haar hart en ziel
Maar pijn is wat ze voelt
De sneeën in haar arm
Zijn nu vereeuwigd als littekens
Dit is niet hoe zij leven wil
Ze verliest de hoop
En kwijnt langzaam weg
In het vage maanlicht…
Omvangt haar ogen
Die met bloed doorlopen zijn
Geen tranen meer
Enkel nog bloed
Dat over haar wangen stroomt
Ze wil het geluk voelen
Met heel haar hart en ziel
Maar pijn is wat ze voelt
De sneeën in haar arm
Zijn nu vereeuwigd als littekens
Dit is niet hoe zij leven wil
Ze verliest de hoop
En kwijnt langzaam weg
In het vage maanlicht…
Reacties op dit gedicht
| QueenBee: | Vrijdag, november 11, 2005 20:37 |
| Woow, heel mooi verwoord! Er is altijd hoop! Gewoon blijven geloven in jezelf Sterkte! Knuf |
|
| Grenoras: | Donderdag, mei 12, 2005 11:52 |
| Er is altijd hoop! Zolang je in jezelf blijft geloven. Hoewel ik het vermoeden heb dat je op dit moment redelijk gelukkig bent....? ;) hoe dan ook: sterkte met alles! liefs, |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Luna_Aileen | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 22 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||