Onze eerste vlucht
Deel 3
Dan kwam tot opluchting van allen aan boord,
dat de captain van de vluchtleiding had gehoord,
dat wij mochten starten voor de voor onze vlucht.
ook maakte hij een eind aan elk gerucht.
De oorzaak van deze lange stremming,
was veroorzaakt door een oefening,
allen, ook m`n Alie, in het vliegtuig waren opgelucht.
M`n Alie gaf een diepe zucht.
De grote man met baard en donker gezicht,
die zat al die tijd al met zijn ogen dicht.
alsof de wereld om`m heen voor hem niet meer bestond
liet totaal niet merken wat hij van het één en ander vond.
Het vliegtuig zette zich in beweging, de vlucht begon.
M`n Alie vroeg me hoe ik het von,
ik trok haar naar me toe om haar te omarmen
en zei haar dat ik het nog steeds niet bevatte kon,
dat over twaalf uur de Mexicaanse zon ons zou verwarmen.
Lachend maakte zij zich uit mijn omarming los,
diep beneden haar zag zij het Amsterdamse bos.
Want wij waren in tussen ongemerkt opgestegen
en hadden inmiddels van de stewardess een drankje gekregen.
Zo vlogen wij over Nederland,
zagen rechts beneden ons het lege Scheveningse strand,
want met zo`n een slecht weer
komen ook daar geen badgasten meer.
Uren hadden wij reeds gevlogen,
`t vliegtuig omhuld door het duister van de nacht
de stoelen in de slaapstand dan lag men lekker zacht.
Haast een ieder lag nu met gesloten ogen.
Door een spaarlampje verlicht
zat alleen de donkere man, nog rechtop met z`n ogen dicht
een klein beetje onder uitgezakt.
Zei helemaal niets, had met niemand enigerlei contact,
Hij zat daar zo in zich zelf gekeerd zo ingenomen,
`t leek of hij zo zat,om menselijkcontact te voorkomen.
Ik dacht terwijl ik hem zo van opzij bekeek
en ook al was ik in mensenkennis maar een leek.
Waar komt die snuiter toch van vandaan.
Is het een Libiër een Paki- of een Afghanistan.
Ja dat zijn dingen die ik niet bevatten kan,
maar plots kwam er beweging in de man.
Zijn ogen gingen open,
hij kwam van zijn stoel
en ging door het gangpad lopen.
wat was nu zijn doel
Hij liep nu in de richting van `t toilet.
Nu dit was toch vrij normaal na zò veel uren.
van constant tegen je oogleden turen
dan is daar geen mens die daar op let.
Maar een vreemd gevoel blijft mij toch besluipen.
Ik voel m`n Alie al iets dichter tegen mij kruipen.
Het is net of ook m`n Alie niet had geslapen al die uren,
maar stiekem op mijn schoot die man had liggen begluren.
Het was net of een ieder opeens iets aanvoelde komen.
En de stewardess? wat heeft die waargenomen?
Berustend loopt zij door het gangpad,
kijkend naar de lege plek waar zojuist die baardmans zat.
De toiletdeur die gaat open
het leek net of de man zich had bezopen.
Zijn gezicht staat vol afgrijzen,
terwijl hij druk gebarend naar de steward staat te wijzen.
DdJ
Lees morgen verder over
"Onze eerste vlucht"
het reisverslag van
Gappy en z`n Alie