kan je dat gevoel
kan je dat gevoel
de top bereikt hebben
dat je boven aan de berg staat
dat je eindelijk
dat slechte pad verlaat
kan je dat gevoel
dat je van vreugde
je armen open slaat
en de vreugde
je levenzinvol maakt
kan je dat gevoel
je voelt je zo sterk
maar je bent nog zo teer
maar je weet zeker
dit gebeurd niet nog een keer
kan je dat gevoel
dat er iets komt
iemand die in ze vingers klikt
je totaal instort
dat de aarde onder je wegglipt
kan je dat gevoel
dat je gevallen bent
weer terug bijaf te zijn
je eigen niet meer kent
je leven weer vol met pijn
kan je dat gevoel
dat je beneden staat
en het gaat niet goed
die klim naar boven
maar niet weet hoe het moet
de top bereikt hebben
dat je boven aan de berg staat
dat je eindelijk
dat slechte pad verlaat
kan je dat gevoel
dat je van vreugde
je armen open slaat
en de vreugde
je levenzinvol maakt
kan je dat gevoel
je voelt je zo sterk
maar je bent nog zo teer
maar je weet zeker
dit gebeurd niet nog een keer
kan je dat gevoel
dat er iets komt
iemand die in ze vingers klikt
je totaal instort
dat de aarde onder je wegglipt
kan je dat gevoel
dat je gevallen bent
weer terug bijaf te zijn
je eigen niet meer kent
je leven weer vol met pijn
kan je dat gevoel
dat je beneden staat
en het gaat niet goed
die klim naar boven
maar niet weet hoe het moet
Reacties op dit gedicht
| roxes: | Vrijdag, februari 25, 2005 00:45 |
| Ja, ik ken dat gevoel. Maar toch is het belangrijk gewoon door te gaan. Ik geloof erin , dat als we maar lang genoeg klimmen we op ten duur minder teer in het leven staan, en we uiteindelijk niet meer naar beneden hoeven te vallen. en de wereld onder onze voeten BLIJFT! ook al ben ik zelf onderhand ook weer beneden | |
| KimErens: | Donderdag, februari 24, 2005 09:30 |
| Ja ja ja, alweer herkenbaar! Doe rustig aan. Stap voor stap kom je er wel. Niet opgeven meis! Alles komt goed. Heus. Geloof me nou maar! Mooi en herkenbaar verwoord. Liefs & Knuff: Je Soulmate;) |
|
| sunset: | Woensdag, februari 23, 2005 09:58 |
| Gewoon. Stap voor stap voor stap. En je zult zien dat het uiteindelijk weer gemakkelijker gaat. En dat je opeens weer boven staat. En je niemand meer (andere dan jezelf) je van de top afstoten kan. Mooi herkenbaar verwoord. Liefs / sunset |
|
| roos_2: | Woensdag, februari 23, 2005 09:58 |
| ja ken dat gevoel maar al te goed hoop dat er ooit weer een licht puntje in me leven komt en jij ook sterkte kussssss knuffel van roos |
|
