Ik zal niet toegeven
Dat ik je mis
Maar met ruzie
Kan ik niet leven
Ik zal dit keer niet als eerste
Sorry zeggen
Het weer goed praten
En het er bij neerleggen
Ook al ben ik geen persoon
Die van ruzie houd
En die ze opzoekt
Denk ik : dit is je verdiende loon
Al die keren dat je tegen me loog
En ik niets in de gaten had
Dat je me bedroog
Had ik niet van je verwacht
Toch mis ik je
Je knuffel, je armen om me heen
ZOnder jou
Voel ik me zo alleen
Ik vraag je nu niet
Om vergiffenis
Maar ik zou graag willen
Dat het weer goed komt
Want deze manier doet me verdriet
En lijkt me leven net een gevangenis