over en uit
wachten op een stem
op die genen die je lief had
ben ik me leven echt even zat
de liefde is zo mooi
maar de keer zijde is zo wat niet te verdragen
zwemmen er door me hooft wel honderde vragen
waar ik geen begrijp van heb
en me zelf dus alles loop te verwijze
een gevoel in me zecht dave je kan de kleren krijgen
een ander gevoel wil me slopen, en trekken naar de grond
en een ander zecht vecht door
maar die klinkt zo zacht
hebben de sloper en de grond de macht in handen
kruipt het bloed langs me handen
langs me benen was die pijn maar verdwenen
maar ik wil haar niet kwijd
dat is een FIJT.
op die genen die je lief had
ben ik me leven echt even zat
de liefde is zo mooi
maar de keer zijde is zo wat niet te verdragen
zwemmen er door me hooft wel honderde vragen
waar ik geen begrijp van heb
en me zelf dus alles loop te verwijze
een gevoel in me zecht dave je kan de kleren krijgen
een ander gevoel wil me slopen, en trekken naar de grond
en een ander zecht vecht door
maar die klinkt zo zacht
hebben de sloper en de grond de macht in handen
kruipt het bloed langs me handen
langs me benen was die pijn maar verdwenen
maar ik wil haar niet kwijd
dat is een FIJT.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Vrijdag, augustus 03, 2001 00:01 |
| mooi en ozo pijnlijk schrijf je. weet je, iemand met zoveel gevoel in zijn lijf als jij... komt wel goed...echt ! take care, Sheen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mozes | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 juli 2001 | ||
| Thema's: | ||