regenboog
Rood, heftig en fel
ware liefde
ik wil wel
een geliefde
Even oranje zien
Een buikje vol vlinder
Jij misschien
ik kan niet minder
Geel, de warmte, de zon
ik ontdooi
beginnen bij de bron
het is zo mooi
Het gras echt groen
Mijn liefde oprecht
“k ga voor een zoen
Ik meen het echt
Blauw zijn mijn ogen
waar je recht in kijkt
Die jou echt mogen
de hand die ik jou reik
Dromen blijven violet
het is goed, waarom?
Jij mijn “je van het”
als ik jou, vriend tegenkom
Een regenboog vol verlangen
ik wil je graag omarmen
Geluk dat ik wil vangen
mijn hart zal blijven verwarmen
Reacties op dit gedicht
| Jan van Dord: | Donderdag, februari 24, 2005 20:53 |
| Heel mooi geschreven. Jan |
|
| druppeltje: | Donderdag, februari 24, 2005 19:17 |
| schitterend mooi! liefs drup |
|
| sunset: | Donderdag, februari 24, 2005 09:46 |
| Schitterend hoe je hier jouw verlangens, hoopvolle hunkering verwoord remie. Liefs / sunset |
|
| Lievelingetje45: | Donderdag, februari 24, 2005 09:45 |
| Zeer prachtig verwoord! Liefs |
|
| Innerchild: | Donderdag, februari 24, 2005 08:18 |
| als ik kleuren hoor, zie of voel ben ik verloren of voel ik me juist helemaal vrij ... kortom ... dan ga ik leven ! met kleuren kan ik iets ! liefs, innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||