Opa


Opa waarom u?
Opa waarom nu?
Opa ik zit met zoveel vragen.
Opa ik denk nu aan al die dagen.

Aan al die dingen die wij samen hebben mee gemaakt.
Uw dood heeft me dan ook ongelooflijk geraakt.
Huilen kan ik niet, ik heb al te veel gehuild in mijn leven.
Wou dat ik u terug kon halen, weer even blij kon zien als
toen, ik zou er alles voor geven.

Hoe u daar zat in uw stoel, uw gerimpelde handen in elkaar
gevouwen.
Een man waarmee je kon praten, een man waaraan je alles kon toe vertrouwen.
De laatste keer dat ik u zag, lag u in bed, u kon nauwelijks
reageren op de mensen die om u geven.
U had pijn, u had geen zin meer in het leven.

Toen ik afscheid nam en zei dat ik weer terug zou komen, liep
er een traan over uw wangen.
Misschien voelde u al dat, dat de laatste keer was en voelde
u een verlangen.
Een verlangen naar de verlossing, geen pijn meer maar rust
en vrede.
Als u rust en vrede heeft met hoe het nu is dan heb ik dat
ook, u heeft namelijk al genoeg geleden.


Ter nagedachtenis aan Sjef de Leeuw.

8 Augustus 1921 – 1 April 2000