Verliezen

Nachtmerries,
open gesneden polsen,
hulp roepende mensen
en een huilende ik…..

Slapen lukt niet meer
M’n humeur slaat over
Constant huilen
Ik kan niet meer….

Dagen zijn somber
Geen gelach meer
Wachtend op niks…
Uiteindelijk verdwijnt ze…
In het niets!

Alles wat ze doet
Beïnvloed mij
Lachend loopt ze rond…
Is het voorbij?
En dan heb je het weer…..

Weer valt er bloed te zien..
Denk je het is eindelijk voorbij….
Maar de nachtmerries keren terug…
Het verleden herhaald zich…
Je wordt somber en verdrietig…
Allebei..

Je gedachten blijven somber..
En je kan niet meer…
Toch blijf je hopen..
Ze stopt toch wel een keer?

Maar als je het mis hebt..
En ze snijd weer
Verlaat ze je vergoed..
Want ze leeft niet meer..

En dan blijf je achter
Met een grote wond…
Want ze heeft je verlaten..
Terwijl je daar stond..

Met een enorm schuldgevoel leef je verder..
Want je hebt niets gedaan…
Je hebt toegekeken…
Hoe zij is vergaan…

Het is niet jou schuld..
Maar wil je dat wel begrijpen?
Zal zij ooit begrijpen…
Hoeveel ze je pijn doet door dat…
Snijden en lijden
Is dat wat ze wilt?

Leven met littekens..
Is dat fijn?
Of gebeurt dat allemaal alleen…
Omdat ze wordt overgenomen..
Door een ander iemand….
Of is zij dat gewoon?

Ik weet niet wat er is..
Maar ze is veranderd zo opeens…
En vergeet wie ze is..
Doet haarzelf pijn..