Nergens
Nieuwe versie van een oud gedicht:
thuis van ergens
ben ik aangeland
al weet ik niet waar
thuis of ergens is
verdwaald ben ik
in dit vreemde land
vol duisternis
waar ik geboren ben.
het bed waarin ik
jaren heb geslapen
heeft iets bekends
mijn lichaam is voldaan
mijn binnenste onrustig
bijna verslagen
Mijn hoofd erkent dat
het voorbij zal gaan
mijn hart zal daar
zijn waar zij wonen
aan wie ik leven gaf
mijn wederhelft hij
die mij beminde
dood nam hem
en ik vertoef
in dit mijn land
thuis van ergens
ben ik aangeland
al weet ik niet waar
thuis of ergens is
verdwaald ben ik
in dit vreemde land
vol duisternis
waar ik geboren ben.
het bed waarin ik
jaren heb geslapen
heeft iets bekends
mijn lichaam is voldaan
mijn binnenste onrustig
bijna verslagen
Mijn hoofd erkent dat
het voorbij zal gaan
mijn hart zal daar
zijn waar zij wonen
aan wie ik leven gaf
mijn wederhelft hij
die mij beminde
dood nam hem
en ik vertoef
in dit mijn land
Reacties op dit gedicht
| hiljaa: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:43 |
| mooi verwoord knufliefs--hiljaa-- |
|
| sunset: | Zaterdag, februari 26, 2005 08:14 |
| Is (volgens mij) inderdaad een verbetering. Voelbaar blijft de eenzaamheid, het voorgoed verlorengegane, want onbereikbaar verlangen. Liefs / sunset |
|
| Innerchild: | Zaterdag, februari 26, 2005 00:47 |
| héél erg mooi geschreven ... maar ook héél erg triest ... warme groet, innerchild |
|
| Renate-td-: | Zaterdag, februari 26, 2005 00:40 |
| knap omschreven, sterkte.. Liefs Renate |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roelie Kuilder | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 26 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||