Etalageglas..
Mijn leven kent geen waarde meer
sinds ik er lang geleden mee op hield
Toen ik de verkeerde wegen koos en
hopeloos voor de dood heb geknield
Mijn karakter kent geen waarde meer
sinds verloochenen de beste optie leek
Me aan te kleden in tweedehands pak
en acteren een goed alternatief bleek
Mijn herinnering kent geen waarde meer
sinds het vergat te zijn wat het was
Het besef grijpt me bij de keel als ik
mijn creatie aanschouw in etalageglas
Reacties op dit gedicht
| ato: | Zondag, april 03, 2005 00:19 |
| Mooi gedicht! Zwaar drukt het leven op onze zwakke schouders, en als het ook nog een loodzwaar namaakleven is..... Doei! |
|
| Martine Gieze: | Zondag, februari 27, 2005 19:57 |
| heel intens/droevig ...erg mooi verwoord!! maar ik wil toch even zeggen dat jij je behoorlijk vergist! elk leven heeft waarde...jij bent waardevol...vertrouw er op...probeer je waarde te herkennen/erkennen en waarderen! liefs,Mart |
|
| Peter van der Linden: | Zondag, februari 27, 2005 15:50 |
| Triest gedicht. Tot niet echt zo? Hoop van niet. Kop op dus en blijf positief denken. Liefs, Peter. |
|
| Godvader: | Zondag, februari 27, 2005 12:58 |
| deze gaat heel diep...en raakt...toch wel met simpele woorden een ingewikkeld en emotioneel gedicht..knap zou het nie tkunnen liefs... |
|
| mark alexander: | Zondag, februari 27, 2005 12:44 |
| Tja, prachtig einde hoor (van je gedicht, natuurlijk). | |
| Mindy broeders: | Zondag, februari 27, 2005 12:14 |
| mooi verwoord, maar wel heel verdrietig! Liefs Mindy |
|
| sunset: | Zondag, februari 27, 2005 10:20 |
| Droef-hopeloos dit. Maar niet van jezelf kunnen / durven / willen houden is het creëren van hopeloze eenzaamheid. Liefs (en mijn oprecht warme genegenheid) / sunset |
|
| remie: | Zondag, februari 27, 2005 08:22 |
| triest maar mooi verwoord...liefs Remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 27 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||