Kamers in je hart.
Daar in het donker, als je heel goed kijkt.
Dan is het net alsof duister net iets lichter lijkt.
En als je dan nog net iets langer in dat donker tuurt,
Is het of kleine straaltjes licht, jouw kant op worden gestuurd.
Je ogen wennen aan het donker ook al duurt dat soms wat lang.
Maar wennen doe je zeker en dan ben je minder bang.
Het duister maakt dat je ook die kant van het leven.
Een plekje in je hart kunt geven.
En als dat plekje dan een kamertje zou zijn.
Richt het dan in met een stoel of een bankje waarop je kunt steunen in je pijn.
En als je dan op dat bankje zit en ziet hoe zwart het duister is.
Neem dan even rustig de tijd want in deze kamer is iets mis.
En als je dan die kamer in op je in laat werken.
Zul je vroeg of laat wel merken,
dat ergens in een hoekje van die kamer, een klein streepje licht naar binnen glipt.
En dan zal het niet zo lang meer duren, voor het besef je gedachten binnen wipt.
Het besef dat, dat wat daar je kamer in druipt.
Licht is dat nieuwsgierig onder de deur door kruipt.
En dan zie je in dat er achter die deur,
Een kamer moet zijn met een beter humeur.
Misschien begint het dan alleen met een verlangen.
Een verlangen om door die deur te gaan, gevoel dat zeurend blijft hangen.
Maar op den duur trek je de stoute schoenen aan.
En durf je vanzelf door die deur te gaan.
Lang kan het duren voor het zover is.
Maar geef de moed niet op, want dan gaat het mis.
Die deur zit in ieder kamertje, ook in jouw hart.
En die deur die wacht, die wacht met smart.
Auteur: Reminder | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 27 februari 2005 | ||
Thema's: |