ijskoningin
In de greep van haar kille handen
overziet zij het kleine dorp, stil,
en haar intense blikken voorziet
waar het heen zal gaan met haar wil
Ze hoeft enkel haar arm te strekken
en wijst haar handpalm naar benee
voor het begin van een wervel storm
deze neemt de vele sneeuwvlokken mee
De wind waait door haar haren heen
Haar mond wringt zich in een grijns
koude vlammen weerkaatsten haar ogen
verbeelding laat haar niet stoïcijns
Alsof dit nog niet genoeg zou zijn
kreeg ook haar andere hand een rol
de finale, beide handpalmen omhoog:
een echte sneeuwstorm in een schudbol