*alleen en verlaten*
Verstikt in haar eigen tranen
Verstopt achter haar eigen gelogen lach
0nbereikbaar voor de buitenwereld
Bang voor elk volgend komende dag
Gevoel dat ze helemaal heeft afgevlakt
Geluk heeft ze nooit gekend in haar leven
Eenzaam lopend door kleine straatjes
Hopend dat iemand haar een klein beetje liefde en aandacht zou geven..
Door familie en vrienden keer op keer verlaten,
Alleen gaat ze door,opgeven doet ze niet zo snel
0p zoek naar een nieuw leven
Trekt ze misschien wel bij jou aan jou bel..
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: *silliej* | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||