mijmeringen, wolken
zachte wolken
drijven
uitgestreken
over
de wereld
geschapen door ongekende krachten
diep geloof vertrouwen en werkelijk mooi
stilzwijgend langzaam als dromen
maar verdwijnend met de wind
en de tijd
verstrijkend
brengt
wolkenloze
luchten mee
grijze stapels schuiven door luchtruim en
bezetten de grootste bron van licht
zilverwolken krijgen gouden randjes
stralend kroon van glanzenpracht
een vleugje
van magie
bovenaardse
goddelijkheid
vol liefde
Reacties op dit gedicht
| Annemieke van der Ven: | Maandag, februari 28, 2005 22:09 |
| Mooi en door je op een prachtige achtergrond ingestuurd....een plaatje zo Liefs Annemieke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ike | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2005 | ||
| Thema's: | ||