Een hart kan niet horen
Ik trachtte te luisteren
Naar de stem van m'n hart
Maar ze fluisterde zo zacht
Dat ik niets kon horen
Althans, da's wat ik dacht
Want toen ik wat beter luisterde
hoorde ik niets meer,
enkel nog het kloppen
En voelde alleen de warmte
in m'n vingertoppen
ik besefte dat een hart
niet horen kan
maar enkel slaan
en dat de gedachte aan jou
het telkens weer
sneller deed gaan
sneller ...
maar toch ook zacht
alsof het wist
waaraan ik dacht ...
Reacties op dit gedicht
| ana (stacia): | Dinsdag, maart 01, 2005 17:28 |
| Met zulke tedere woorden ... ik lees het zelfs fluisterend uit schrik het gevoel erachter pijn te doen. Nog van dit please ! liefs ana |
|
| nienk: | Dinsdag, maart 01, 2005 14:42 |
| mooi hoor.. liefs, |
|
| Krisjew,,: | Dinsdag, maart 01, 2005 11:41 |
| Lief, mooi gedichtje. Met plezier gelezen, warme tekst. -X- Kris. |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 01, 2005 11:36 |
| Schitterend jouw liefdesgevoel vertaald. Liefs / sunset |
|
| [La Dreamer]: | Dinsdag, maart 01, 2005 10:59 |
| Oh how cute :) heb het gelezen met een glimlach :) erg mooi gedaan! toppie. knuff |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Steven Vermeulen | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||