De duinen
De duinen
Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren
Het water komt hoger. Wat doen we er aan?
Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren
Misschien nog wat jaren, dat zegt Timofeef
Het kan al gebeuren terwijl ik nog leef
Dat ik voor mijn huisdeur een bootje kan meren
Nee niet in het slootje, gewoon op de Dreef
Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren
In ‘t binnenland dreigen rivieren en meren
De dijken die blijken zo lek als een zeef
Er moet wat gedaan om het kwaad te pareren
Het water komt hoger. Wat doen we er aan?
Het grondwater sijpelt naar boven, spontaan
Nog even dan valt er niets meer te draineren
Betonrot zal in de funderingen slaan
Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren
Er moet iets gedaan om ’t gevaar te bezweren
Daaraan helpt geen moeder, laat staan nicht of neef
Misschien een gebed tot de machtige Here
Maar dat zal niet baten, beweert Timofeef
De dampkring balanst zich al helemaal scheef
Het Ozon verijlt in onzichtbare sferen
Vandaar dat de prangende vraag overbleef:
Is ‘t aanstaande onheil nog tijdig te keren?
Eens zijn ze te laag…
Koos 1-3-2005
Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren
Het water komt hoger. Wat doen we er aan?
Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren
Misschien nog wat jaren, dat zegt Timofeef
Het kan al gebeuren terwijl ik nog leef
Dat ik voor mijn huisdeur een bootje kan meren
Nee niet in het slootje, gewoon op de Dreef
Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren
In ‘t binnenland dreigen rivieren en meren
De dijken die blijken zo lek als een zeef
Er moet wat gedaan om het kwaad te pareren
Het water komt hoger. Wat doen we er aan?
Het grondwater sijpelt naar boven, spontaan
Nog even dan valt er niets meer te draineren
Betonrot zal in de funderingen slaan
Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren
Er moet iets gedaan om ’t gevaar te bezweren
Daaraan helpt geen moeder, laat staan nicht of neef
Misschien een gebed tot de machtige Here
Maar dat zal niet baten, beweert Timofeef
De dampkring balanst zich al helemaal scheef
Het Ozon verijlt in onzichtbare sferen
Vandaar dat de prangende vraag overbleef:
Is ‘t aanstaande onheil nog tijdig te keren?
Eens zijn ze te laag…
Koos 1-3-2005
Reacties op dit gedicht
| FerN34: | Woensdag, maart 02, 2005 11:20 |
| Dank je voor de vorm naam. | |
| kooshaydn: | Woensdag, maart 02, 2005 09:35 |
| Alleraardigste Sunset, Daar heb je helemaal gelijk in, maar het versje zou wel heeeeeeeeeeeeel lang geworden zijn als ik alle oorzaken van de ellende beschreven had. Je lachende Koos |
|
| kooshaydn: | Woensdag, maart 02, 2005 09:34 |
| Beste Fern, Dit versje is een (zo goed als) onvervalste Rondeau redouble Je Koos |
|
| sunset: | Woensdag, maart 02, 2005 09:11 |
| Prachtig gedicht, heel graag gelezen. Maar het gaat me te ver om alles op de gaten in de ozonlaag te schuiven. Wat dacht je van onze eigen ingrepen? Het rechttrekken van rivierbeddingen; het wegnemen van de uiterwateren; het inbedden van stromen; het asfalteren, betoneren van gronden; enz enz. Alsof de natuur, de aarde ooit tembaar, beheersbaar is, zou zijn. Wat zijn wij kleine mensen. In ons voelen, in onze liefde en ons denken. Wij hebben altijd al onze eigen angsten gemaakt. Want |
|
| FerN34: | Woensdag, maart 02, 2005 01:14 |
| Hoi Koos, lijkt een beetje villanelle-achtig, behalve dat jij 4 regels hanteerd ipv 3. Leuk geschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: kooshaydn | 
|
|
| Gecontroleerd door: jo | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||