Anke,
Nu de wereld zo mooi wit is...
Lijkt de dood niet meer zo triest..
De witte sluier van de Godin
Heeft de Aarde bedekt...
En onder die sluier
Rust het jonge groen
Anke....Jij die zo van de sneeuw hield
We hebben samen wel sneeuwballen gegooid naar je man
Die het niet van ons kon winnen....
We maakten samen vetballen voor de vogels...
Hingen de pinda's op...
Maakten voederplaatsen aan der Reitsplatz...
Deze sneeuw die we beiden zo mooi vinden...
Is de sneeuw die voor altijd afscheid neemt van jou
Als de sneeuw weer weg is dan ben jij
voor eeuwig met deze witte mantel gegaan..
De mantel van de Godin die je naar
Zomerland brengt
Reacties op dit gedicht
| Liefjuh: | Maandag, januari 09, 2006 21:38 |
| Kippenvel. Prachtig gedicht! Liefs |
|
| Hans Winter: | Woensdag, maart 02, 2005 21:35 |
| mag je wit bekleed gaan, dan hoef je misschien minder leed achter te laten, voor je nabestaanden om mee te dragen, zij putten hoop uit deze heuglijk rustige dag. hans |
|
| sunset: | Woensdag, maart 02, 2005 10:38 |
| Droef, integer-mooi neergezet. Liefs (en mijn genegenheid) / sunset |
|
| Raira : | Woensdag, maart 02, 2005 10:30 |
| Rakend en triest mooi verwoord heel veel sterkte liefs Raira |
|
| hiljaa: | Woensdag, maart 02, 2005 09:28 |
| mooie herinneringen!sterkte! knufliefs--hiljaa-- |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Freyja | 
|
|
| Gecontroleerd door: fox_bert | ||
| Gepubliceerd op: 02 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||