Mamma pyromaan
Mamma Pyromaan
Grote, blauw-groene ogen,
Kijken schattend naar omhoog.
Zou haar mamma het weten,
Dat dochter wist dat zij haar voorloog?
Dunne, licht roze lippen,
Pratend zacht tegen haar eigen ik.
Rustig maar, kalm aan,
Mamma is nu in haar schik.
Kleine, puntig oortjes,
Horen meer dan is bestemd.
Die woorden van mamma,
Blijven haken, steeds strak omklemd.
Zachte, rode wipneus,
Wil niet horen wat pappa schreeuwt.
Hoort mamma gillen, roepen,
Terwijl het beledigingen sneeuwt.
Veel, bleke sproeten,
Zijn nat van alle traan.
Huisje in brand, pappa dood,
Mamma was gestoorde pyromaan.
Grote, blauw-groene ogen,
Kijken schattend naar omhoog.
Zou haar mamma het weten,
Dat dochter wist dat zij haar voorloog?
Dunne, licht roze lippen,
Pratend zacht tegen haar eigen ik.
Rustig maar, kalm aan,
Mamma is nu in haar schik.
Kleine, puntig oortjes,
Horen meer dan is bestemd.
Die woorden van mamma,
Blijven haken, steeds strak omklemd.
Zachte, rode wipneus,
Wil niet horen wat pappa schreeuwt.
Hoort mamma gillen, roepen,
Terwijl het beledigingen sneeuwt.
Veel, bleke sproeten,
Zijn nat van alle traan.
Huisje in brand, pappa dood,
Mamma was gestoorde pyromaan.
Reacties op dit gedicht
| fuzzyme: | Dinsdag, maart 29, 2005 22:38 |
| fictie, tis fictie (A) mijn mams staat al te gillen als ik op mn kamer een wierookje aan steek^^' | |
| evelientje_dg: | Dinsdag, maart 29, 2005 20:07 |
| Heel erg fuzzyme.. veel sterkte en succes ermee! liefs, |
|
| tarierabombom: | Woensdag, maart 02, 2005 20:40 |
| hehe mooi verwoord |
|
