omarming
Sneeuw dekt de aarde toe
en jij mijn warme hart.
Beide dicht bij elkaar, maar
een lichaam elk apart.
Zon die zacht gaat schijnen,
als ik diep in je ogen kijk.
Een schouder om op te huilen
en een zijde waar ik nooit
meer van wijk...
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Donderdag, maart 03, 2005 21:55 |
| eens zal een lichaam versmolten opgaan in die ene, als een stervend zich verlatend haar tot bloei brengen, om dan verlicht daaruit op te gaan. goed gedaan, groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Sofieke* | 
|
|
| Gecontroleerd door: ~Marina~ | ||
| Gepubliceerd op: 03 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||