Weer zo'n dag...
Weer zo'n dag voorbij...
Zo'n dag...
Die me pijn doet...
Me sjagerijnig maakt...
Me mezelf laat in zien...
Dat het helemaal niet goed met me gaat...
Dat ik niet zo blij ben...
Als ik in jou ogen overkom...
Dat ik helemaal kapot ga...
Maar niet in jou bijzijn...
Diep van binnen...
Daar word ik gek...
Van steeds diezelfde zinnen...
Gelukkig maar...
Dat jij het niet merkt...
Dat zou me alleen ongelukkiger maken...
Maar vooral onzeker...
Onzeker om het feit dat ik niet 'normaal' ben...
Anders dan zo veel anderen...
Want je weet niet hoe ik me voel, wat ik denk...
Dat weet alleen in, omdat ik mezelf door en door ken...
Maar toch...
Als iedereen het zou weten...
Zou mijn leven een stuk makkelijker zijn...
Geen of minder problemen...
En een heel stuk minder pijn...
Maar ik kan niet toegeven...
Want dan breekt er iets...
In mezelf...
Kan het ook allemaal niet uitleggen...
Want wat heeft het voor zin...
Het enige dat ik hiermee wil bereiken...
Is mezelf even bevrijden...
Bevrijden van al die gedachtes en gevoelens...
Die me helemaal angstig maken...
Het zijn die kleine dingen...
Die hier over gaan...
En me echt raken...
~Just not myself~