in donkere tijden
zie mezelf naar de overkant wegglijden
ik die ooit gelukkig was
maar nu het licht niet meer vind
de spiegel op men kamer
verbergt niet langer de werkelijkheid
ze toont men ware karakter
stilletjes sluip ik terug men gedachten binnen
daar voel ik me veilig
niemand die me kan raken
fluisterend wacht ik af ...