Ik weet niet of ik nog heel lang le
Ik weet niet of ik nog heel lang leven zal
Maar zo iets dat weet zelfs het kleinste kind niet
Doch die jaren die ik leefde heb ik al
Maar wat geeft de toekomst mij nog als krediet
Is ouder worden een menselijk meeval
Of achterstand naar het toekomstig verschiet
Dus zo zocht ik steeds verder zonder bijval
En vond niets dan puur egoïstisch verdriet
Mijn kinderen daarover gaat het meestal
Maar niet op de wijze als men het nu ziet
Ouders doen voor hun kinderen geen knieval
Zoniet gaat onze kinderbijslag failliet
Ouderwets gedreven en toch met bijval
Deelden mijn kinderen die menig teniet
En modern gezien is dit een niemendal
Maar toch was er geen van hen die mij verliet
Maar zo iets dat weet zelfs het kleinste kind niet
Doch die jaren die ik leefde heb ik al
Maar wat geeft de toekomst mij nog als krediet
Is ouder worden een menselijk meeval
Of achterstand naar het toekomstig verschiet
Dus zo zocht ik steeds verder zonder bijval
En vond niets dan puur egoïstisch verdriet
Mijn kinderen daarover gaat het meestal
Maar niet op de wijze als men het nu ziet
Ouders doen voor hun kinderen geen knieval
Zoniet gaat onze kinderbijslag failliet
Ouderwets gedreven en toch met bijval
Deelden mijn kinderen die menig teniet
En modern gezien is dit een niemendal
Maar toch was er geen van hen die mij verliet
Reacties op dit gedicht
| Lia : | Vrijdag, maart 04, 2005 18:00 |
| heel erg goed verwoord...................... | |
| hiljaa: | Vrijdag, maart 04, 2005 10:39 |
| zeer filosofisch verwerkt knufliefs--hiljaa-- |
|
| Jannie Hoogendam: | Vrijdag, maart 04, 2005 08:19 |
| Meester onder de dichters...Compliment voor dit realistisch gedicht liefs Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Vermeersch Jean-Paul | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||