eenzaamheid.
de eenzaamheid slaat toe.
maar kan niet vertellen hoe,
het gevoel er niet meer te mogen zijn.
dat gevoel maakt je heel erg klein/
alles wat je in deze periode hebt gedaan,
blijkt verloren te gaan.
wat ik verkeerd heb gedaan dat weet ik niet.
maar diep in mijn hart leeft nu verdriet,
het gevoel nu weer alleen te zijn.
dat gevoel dot heel erg veel oijn,
maar ieder die dit zal lezen.
ik zal de mensen die mijn chatte,
nooit vergeten,
ook met het gedichten ga ik door,
daar stop ik niet mee.
dus misschien tog nog gehoor daarvoor.
en een ding is wel fijn,
verdriet wat je voelt te schrijven,
helpt iets tegen de pijn.
dit is geschreven en gedaan.
els verheyen is mijn naam