mijn levende sage
Mijzelf laat ik liggen in de verloren schijn
Zo doe ik zelfs verdriet weer veel pijn
Vaak heb ik het niet eens zien gebeuren
Tot mijn hart weer gaat treuren
Mag ik dan niet eens beginnen vragen?
Of blijf ik leven in mijn eigen verzonne sage?
Moet ik dan alles weer doelloos vergeten
Vergeven al dat wat ik liever niet wil weten?
Liefst wil ik in mijzelf verdwijnen
Ben te bang fragiele grenzen te overschrijden
Mooie herrineringen zullen met mij overlopen
Tot ik sterk genoeg ben mijn leven terug te kopen
Reacties op dit gedicht
| SpinneSchim...: | Vrijdag, maart 04, 2005 18:48 |
| wauw echt wel mooi, proficiat en wat een eindconclusie... met open mond goedgekeurd! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Trilala | 
|
|
| Gecontroleerd door: bieke | ||
| Gepubliceerd op: 04 maart 2005 | ||
| Thema's: | ||